Door Corné Dubelaar
De Sealed PPTQ in Amsterdam begint bijna traditie te worden. Zaterdag 19 mei was het weer zover. Als Amsterdammer is dit voor mij een goede reden om in een formaat te duiken en een serieuze poging te wagen om het toernooi te winnen. Ik leer een formaat meestal door enkele sealed leagues op MTGO te spelen en een aantal drafts te doen. Voor Dominaria had ik het afgelopen jaar nauwelijks competitief gespeeld. Maar met de komst van Dominaria was ik hyped om er wat tijd in te stoppen.
Dominaria Sealed
Mijn sealed pool bevatte een redelijke set aan playables in drie kleuren. Dat waren de Esper-kleuren (blauw, wit en zwart). Mijns inziens is het sealed formaat in Dominaria vrij traag en daardoor mag de opbouw van een deck best greedy zijn. Dus bommen splashen leek me slim. Echter, mijn fixing was niet aanwezig en daarom moest ik een keuze maken tussen een high-power level Esper deck zonder enige fixing of een solid twee-kleuren deck.
Al vrij snel in de analyse bedacht ik mij dat drie kleuren in dit geval niet verstandig was. Mijn blauw had een bom in de vorm van een In Bolas’s Clutches en vrij solide kaarten zoals twee Academy Drakes en een Cloudreader Sphinx. Echter, in combinatie met wit of zwart, had ik te weinig playables of een gekke curve. Dus alleen wit/zwart bleef over.
Het power level van het deck ziet er redelijk uit, maar het deck had praktisch geen removal. Mijn gameplan was om proactief te zijn met mijn creatures en op basis van card quality, historic synergiën en door efficiënt te traden met hulp van de equipments de games te winnen.
In ronde 1 merkte ik al snel dat de lange pauze van Magic effect had op mijn prestaties. Ik heb een tweetal relevante triggers gemist en wat suboptimale lijnen genomen. Gelukkig waren mijn topdecks goed en werd het 1-0. MVP: Demonlord Belzenlok.
In ronde 2 speelde ik tegen een deck met een agressieve curve en redelijk wat evasive creatures. Dat is een pittige match-up als je weinig removal hebt. Dus mijn gameplan was om mijn lifelink kaarten te laten shinen. Gelukkig wist ik in zowel game 1 als 3 net genoeg lifegain te hebben om te stabiliseren en met betere kaarten te winnen. Als mijn tegenstander agressiever had aangevallen had ik waarschijnlijk verloren. 2-0. MVP: wederom Demonlord Belzenlok.
In ronde 3 moest ik spelen tegen Nai Jai. Ik heb vaker tegen hem gespeeld en hij speelt altijd goed en tight. De eerste game duurde erg lang, maar zijn Aryel, Knight of Windgrace lag meer dan 5 beurten op tafel en zonder removal neemt deze kaart de game over [I see what you did there… -Ikbob]. Ik probeerde nog via een agressieve strategie de winst te behalen, maar dat lukte niet.
Ook game 2 duurde wederom erg lang en vanaf beurt 2 had ik de agressieve rol. Uiteindelijk wist Nai Jai te stabiliseren op een paar levens. Gelukkig wisten een aantal fliers zijn verdediging te slechten. “Time in the round”. Gelijkspel. M’n scorebord na deze ronde: 2-0-1. MVP: Serra Angel.
Ronde 4 was een drama, beide games nam ik een mulligan naar 6 en bleef ik op te weinig mana hangen, ondanks mijn twee kleuren. De ronde was na 10 minuten klaar. 2-1-1.
Door mijn tie-breakers, de downpair en de manier waarop het veld leek te vormen was mijn tegenstander aardig genoeg om te conceden. Waardoor ik een goede kans had om in de top8 te komen. Dat lukte uiteindelijk als 8e. 3-1-1.
Top 8 – Dominaria draft
Ik heb altijd wel vertrouwen in draften en gevoelsmatig kende ik het formaat redelijk. Ook al is draft normaliter een sneller formaat, in Dominaria kan je ook hier wel wegkomen met een greedy deck. Ik opende in mijn eerste booster een Naru Meha, Master Wizard. Hier was ik erg blij mee want deze kaart past perfect in een blauw-rood-wizards deck of een greedy 3-color pile. Beide archetypes vind ik erg sterk. Gedurende pack 1 pakte ik redelijk wat Wizards in blauw en rood en het archetype leek open. In pack 2 waren mijn eerste twee picks twee Skittering Surveyors. Hierdoor was ik gedurende de rest van de draft open om eventueel te switchen richting een 3-color pile. Deze beslissing werd beloond, want ik kon in pack 3 nog vrij laat 2 gratis Eviscerates oppakken en een The Eldest Reborn. Opeens had ik een full-on greedy late-game powerdeck met prima fixing. Ik wist zeker dat ik hiermee alle matches kon winnen die naar de late-game zouden gaan.
In de kwartfinale kwam ik mijn tegenstander uit ronde 1 van de Swiss-rondes weer tegen. Hij had een Abzan (wit, groen, zwart) midrange deck. Maar eigenlijk was dit deck op alle fronten matiger dan mijn deck. Het was te langzaam om onder mij door te gaan en had relatief weinig value engines. Een leuke interactie was dat ik mijn Slinn Voda, the Rising Deep “millde” met Weight of Memory. Vervolgens haalde mijn tegenstander deze uit mijn graveyard met een The Eldest Reborn, waarna ik hem weer terug naar mijn hand kon bouncen met Blink of an Eye. MVP: Fight with Fire (kicked).
In de halve finale kwam ik iemand tegen met een GW aggro deck die beide games eigenlijk niet lekker uitcurvde. Ik was alleen maar bezig met damage prevention om uiteindelijk te winnen door middel van card value. Dus dit was een easy win. MVP: Skittering Surveyor.
De finale zou ik spelen tegen Arjan Ang. Omdat Arjan tijdens de RPTQ op vakantie is, besloot hij te scoopen zodat ik naar de RPTQ kon. We hebben de match ook niet gespeeld. De RPTQ is Standard en wordt gehouden op 2 September in Rotterdam. Een kleine anti-climax, maar ik ben blij met m’n invite!
Mijn korte conclusie over Dominaria limited: Wees in zowel sealed als draft zo greedy mogelijk, zolang je fixing het toelaat.
Corné Dubelaar is esports business developer bij Triple en heeft daar gewerkt aan het in de markt zetten van de onafhankelijke FIFA academie Team Gullit. Dat verklaart mede waarom hij graag gebruik maakt van Engelse vakjargon en de uitdrukking MVP. Kudos voor de term “Full-on greedy late-game powerdeck”